Hergün yarın yarın diye diye yine haftalar geçmiş ben yazmayalı.. Üzerimde bir tembellik.. Gündüzleri iş güç toplantı derken, akşam eve geldikten sonra Ceren uyuyana kadar tüm anlar ona endeksli. Ceren uyuduktan sonra da elim hiç birşeye gitmiyor. Bütün günü bilgisayar başında geçirdikten sonra hele bilgisayar açmak çok zor geliyor. Her gece aynı ikilem. Bir yanım yazmayı çok özledim hadi kalkıp birkaç satır yazayım diyor, bir yanım boşver yarın yazarsın kitabını al uzan şu koltuğa diyor. Tahmin edebileceğiniz gibi genelde kitap, sıcak içecek ve koltuk üçlüsü kazanıyor 🙂 Bu sefer de yarına ertelemeden önce bu yazıyı bitirmeyi, ben bu muhteşem tarife geçeyim bari. Geçenlerde evde elma bolluğu yaşandığı bir haftasonu, son zamanlardaki favorim Pinterest’te…